วันอังคารที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2560

ธงประจำประเทศ และ ตราสัญลักษณ์



ธงชาติ : อินโดนีเซีย




             เป็นธงที่มีต้นแบบมาจากธงประจำอาณาจักรมัชปาหิตในคริสต์ศตวรรษที่ 13 ลักษณะเป็นธงสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 2 ส่วน ยาว 3 ส่วน พื้นธงแบ่งเป็นสองส่วนตามแนวนอน
               - สีแดง หมายถึงความกล้าหาญและอิสรภาพ
               - สีขาว หมายถึงความบริสุทธิ์ยุติธรรม


สัญลักษณ์ : อินโดนีเซีย



                  ตราแผ่นดินของอินโดนีเซีย มืชื่อว่า "ตราพญาครุฑปัญจศีล" ลักษณะเป็นรูปพญาครุฑมีขนปีกข้างละ 17 ขน, หาง 8 ขน, และโคนหาง 19 ขน และคอ 45 ขน หมายถึงวันที่ 17 สิงหาคม ค.ศ.1945 ซึ่งเป็นวันประกาศเอกราช กลางตัวพญาครุฑนั้นมีรูปโล่ ภายในโล่แบ่ง เป็นสี่ส่วน และมีโล่ขนาดเล็กซ้อนทับอีกชั้นหนึ่ง



          >>>>>  ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีประเทศอินโดนีเซีย 

ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีประเทศอินโดนีเซีย

 
                  ประชากรอินโดนีเซียประกอบ ด้วยหลายเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ แต่ละเผ่าพันธุ์ต่างก็มีมรดกทางวัฒนธรรม และ ลักษณะทางสังคมของตนสืบทอดกันมาจากการที่สภาพที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ของประเทศอินโดนีเซีย มีลักษณะแยกกันเป็นหมู่เกาะมากมาย และมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล ประชากร ติดต่อกันได้ยาก ทำให้แต่ละภูมิภาคมีรูปแบบวัฒนธรรมของตนเอง จึงปรากฏลักษณะวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาที่ใช้ผิดแผกแตกต่างกันไปการแบ่งกลุ่มชนตามขนบธรรมเนียมประเพณี และพื้นที่ตั้ง สามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ๆ ด้วยกันคือ 
 >>>  กลุ่มแรก เป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในเกาะชวา และบาหลี ผู้คนที่อยู่ ในแถบนี้จะยึดมั่นอยู่ในแนวทางของศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธ มีวัฒนธรรม เน้นหนักในเรื่องคุณค่าของจิตใจและสังคม ก่อให้เกิดการพัฒนาศิลปะอย่าง มากมาย โดยเฉพาะนาฏศิลป์และดุริยางคศิลป์ในการดำเนินชีวิตประจำวัน ประชากรจะประพฤติตามหลักจริยธรรมมีการเคารพต่อบุคคลตามฐานะของ บุคคลนั้นๆ
>>>  กลุ่มที่สอง เป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ตามบริเวณริมฝั่งทะเลของเกาะ ต่างๆ ดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยการประกอบการค้าขาย มีชีวิตทางวัฒนธรรมตาม หลักของศาสนาอิสลามอย่างเคร่งครัด และเป็นนักธุรกิจของสังคมอินโดนีเซีย ยุคใหม่ และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีความรู้ทางศาสนา และกฎหมาย
>>>  กลุ่มที่สาม เป็นกลุ่มที่มีความล้าหลังมาก อาศัยอยู่ตามบริเวณเทือก เขาในส่วนลึกของประเทศ ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์ และการเพาะปลูก รัฐบาลอินโดนีเซียได้เข้าไปปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของชนกลุ่มนี้แล้ว
                  ในประเทศอินโดนีเซีย มีการกำหนดกฎหมายประเพณีในสังคมตามความเชื่อในศาสนา ซึ่งจะต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด และสืบทอดกันมานานแล้ว มีสาระที่สำคัญคือ ความผูกพันระหว่างสามีกับภรรยา พ่อแม่กับลูก และพลเมืองต่อสังคมที่ตนอยู่ โดยยึดหลักการปฏิบัติที่เรียกเป็นภาษาอินโดนีเซียว่า "โกตองโรยอง" คือการ ช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยกันในงานต่างๆ เช่น การเพาะปลูก การเก็บเกี่ยว การแต่งงาน การสร้างบ้านที่อยู่อาศัย การใช้ที่ดินร่วมกันภายใต้ข้อตกลงและ ข้อแม้พิเศษวัฒนธรรมประเพณีของชาวอินโดนีเซีย แตกต่างไปตามวิถีการดำเนินชีวิตของประชากรใน แต่ละท้องถิ่น อาทิเช่น


วายัง กูลิต (Wayang Kulit) 

                เป็นการแสดงเชิดหุ่นเงาที่เป็นเอกลักษณ์ของอินโดนีเซีย และถือเป็น       ศิลปะการแสดงที่งดงามและวิจิตรกว่าการ แสดงชนิดอื่น เพราะรวมศิลปะ      หลายชนิดไว้ด้วยกัน โดยฉบับดั้งเดิมใช้หุ่นเชิดที่ทำด้วยหนังสัตว์ นิยมใช้วง      ดนตรี พื้นบ้านบรรเลงขณะแสดง



ระบำบารอง (Barong Dance) 

                ละครพื้นเมืองดั้งเดิมของเกาะบาหลี มีการใช้หน้ากากและเชิดหุ่นเป็นตัวละคร โดยมีการเล่นดนตรีสดประกอบการแสดง เป็นเรื่องราวของการต่อสู้กันของ บารอง คนครึ่งสิงห์ ซึ่งเป็นตัวแทนฝ่ายความดีกับรังดา พ่อมดหมอผีตัวแทนฝ่ายอธรรม โดยฝ่ายธรรมะจะได้รับชัยชนะในที่สุด


ผ้าบาติก (Batik) หรือ ผ้าปาเต๊ะ 
           
            เป็นผ้าพื้นเมืองของอินโดนีเซีย ที่มีวิธีการทำโดยใช้เทียนปิดส่วนที่ไม่ต้องการให้ติดสีและใช้วิธีการแต้มระบาย หรือ ย้อมในส่วนที่ต้องการให้ติดสี ผ้าบาติกนิยมใช้เป็นเครื่องแต่งกายของหนุ่มสาว โดยใช้เป็นผ้าโพกศีรษะชาย ผ้าคลุมศีรษะหญิง ผ้าทับกางเกงชาย และโสร่ง หรือผ่าที่ใช้นุ่งโดยการพันรอบตัว ซึ่งส่วนที่เรียกว่า "ปาเต๊ะ" คือ ส่วนที่ต้องนุ่งให้ตรงกับสะโพก โดยมีลวดลายสีสัน ต่างไปจากส่วนอื่นๆ ในผ้าผืนเดียวกันนั่นเอง



>>>>>  การแต่งกายของประเทศอินโดนีเซีย
          http://narisara000.blogspot.com/2017/04/blog-post_38.html

การแต่งกายของประเทศอินโดนีเซีย



การแต่งกายอินโดนีเซีย         อินโดนีเซียเป็นหมู่เกาะในมหาสมุทรอินเดีย และแปซิฟิค รวมเกาะ
                                       ใหญ่น้อยราว3,000เกาะที่สำคัญคือสุมาตรา ชวา บาลี ชุลาเวสี 
                                       (เซลีบิส) กาลมันตัน เวสต์อิเรียน เมืองหลวงคือจาร์กาตาอยู่บน
                                       เกาะชวา 

การทอผ้าแบบดั้งเดิม           อินโดนีเซียเป็นหมู่เกาะที่อยู่ในเส้นทางการค้าขายติดต่อกับ
                                      อินเดีย จีน และ ยุโรป มานาน กว่าร้อยปี ซึ่งความสัมพันธ์นี้มี
                                      อิทธิพลต่อ วัฒนธรรม ทักษะพื้น บ้านและวัตถุดิบในการผลิต 
                                      ผ้า ทอของอินโดนีเซียซึ่งผลิตทั้งผ้าฝ้ายพื้นๆ ผ้าฝ้ายที่วิจิตร 
                                      ผ้าทอผสมเส้นใยไหมเส้นทองและเส้น เงิน มีชุดแต่งกายที่เป็น
                                      เอกลักษณ์เฉพาะประจำ

ผู้หญิง                             สวมเสื้อแขนยาวพอดี คอแหลม ผ่าหน้าอกเข้ารูปเล็กน้อย
                                      ยาวปิดสะโพก เข้ากับ โสร่งที่เป็นลวดลาย ใช้สีสันกันเป็นทางบ้าง
                                      ดอกบ้าง ใช้ผ้ายาว ๆ คล้องคอเช่นเดียวกับชาวมาเลเซียต่างกันที่
                                      คอเสื้อ ชาวมาเลเซียจะเป็นคอยู และเสื้อยาว 

ผู้ชาย                              แต่งชุดสากล ผูกไทด์ลายผ้าปาเต๊ะ สวมหมวกคล้ายหมวกหนีบ 


ตัวอย่างการแต่งกายของประเทศอินโดนีเซีย



>>>>>  อาหารประจำชาติอินโดนีเซีย  http://narisara000.blogspot.com/2017/04/blog-post_76.html


อาหารประจำชาติอินโดนีเซีย



กาโด กาโด

                 กาโด กาโด (GadoGado)อาหารยอดนิยมของประเทศอินโดนีเซีย ประกอบไปด้วยผัก และธัญพืชหลากหลายชนิด  ทั้งแครอท มันฝรั่ง กะหล่ำปลี ถั่วงอก ถั่วเขียว นอกจากนี้ยังมีเต้าหู้และไข่ต้มสุกด้วย กาโด กาโดจะนำมารับประทานกับซอสถั่วที่คล้ายกับซอสสะเต๊ะอย่างไรก็ตาม ด้วยเครื่องสมุนไพรในซอส อาทิ รากผักชี หอมแดง กระเทียม ตะไคร้ทำให้เมื่อรับประทานแล้วจะไม่รู้สึกเลี่ยนกะทิมากจนเกินไปนั่นเอง



สะเต๊ะ


                  สะเต๊ะ เป็นอาหารอย่างหนึ่งซึ่งทำจากเนื้อที่หั่นบาง ๆ หรือหั่นเป็นก้อน อาจจะเป็นเนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อวัว เนื้อแกะ เนื้อแพะ เนื้อปลา ฯลฯ เสียบด้วยไม้เสียบที่ทำจากไม้ไผ่ แล้วนำไปย่างบนเตาฟืนหรือเตาถ่านเสิร์ฟพร้อมเครื่องปรุงรส ที่มีรสจัด 
                  สะเต๊ะของอินโดนีเซียอาจได้รับอิทธิพลจากคาบับที่เป็นอาหารพื้นเมืองของอินเดียภาคเหนือ ซึ่งได้รับอิทธิพลจากชาวเตอร์กอีกต่อหนึ่ง ตำรับดั้งเดิมของชาวตุรกีเป็นเนื้อแพะหั่นเป็นชิ้นหมักแล้วเสียบเหล็กแหลมย่างไฟ ชาวเปอร์เซียและชาวอินเดียรับมาดัดแปลง อาจใช้เนื้อบดหรือเนื้อทั้งชิ้น จะเสียบหรือไม่
เสียบไม้ก็ได้ 



>>>>>  ดอกไม้ประจำชาติอินโดนีเซีย  
           http://narisara000.blogspot.com/2017/04/blog-post_89.html
                    https://sites.google.com/site/mnmasean/xahar-prathes-xindoniseiy

ดอกไม้ประจำชาติอินโดนีเซีย




    ชื่อพื้นเมือง       ดอก Moon Orchid หรือกล้วยไม้ราตรี เป็นกล้วยไม้สายพันธ์ุ 
                         Phalaenopsis Amabilis 
    ลักษณะทั่วไป    ลำต้นของกล้วยไม้ไม่มีแก่นและเปลือก  เนื้อในเสมอกัน ลำต้นมี2ลักษณะ
                         คือลำต้นแท้  มีข้อและปล้องเหมือนพืชใบเลี้ยงเดี่ยวทั่วไป  มีการเจริญ
                         เติบโตทางยอด
    ใบ                  เป็นใบเลี้ยงเดี่ยวมีลักษณะต่างกันออกไป  เช่น  รูปแถบ  รูปกลมยาวหรือ
                         ลดรูปเป็นเพียงเกล็ด แผ่นใบบางคล้ายใบหมาก  หนาอวบน้ำ          
    ดอก               กลีบดอกมีสีขาวอมม่วง 
    ด้านภูมิทัศน์     ดอกกล้วยไม้ราตรีสามารถเจริญเติบโตได้ดีในอากาศชื้น จึงพบเห็นได้ง่าย
                         ในพื้นที่ราบต่ำของประเทศอินโดนีเซีย





 >>>>  5 อันดับ สถานที่ท่องเที่ยว ประเทศอินโดนีเซีย http://narisara000.blogspot.com/2017/04/5.html
   >>>> ที่มา  https://sites.google.com/site/mnmasean/dxkmi-prathes-xindoniseiy

5 อันดับ สถานที่ท่องเที่ยว ประเทศอินโดนีเซีย

              
                   อินโดนีเซีย เป็นประเทศที่มีประชากรเป็นอันดับ 4 และมีหมู่เกาะมากที่สุดในโลกเลย และอินโดนีเซีย ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอยู่มากมาย และมีหลากหลายวัฒนธรรม แต่เราขอเสนอ 5 สถานที่ท่องเที่ยวเด็ดๆ ที่หากไปถึงอินโดนีเซียแล้วไม่มา ถือว่าพลาดสุดๆ


1.บาหลี 


               หากพูดถึงการมาเที่ยวอินโดนีเซียแล้ว หลายท่านคงนึกถึงบาหลีเป็นอันดับแรก
อย่างแน่นอนใช่มั้ยคะ และบาหลียังเป็นสถานที่เที่ยวที่ยอดนิยมสุดๆ ด้วยความสวยงามของ
ภูมิประเทศที่หลากหลาย ที่มีลักษณะภูมิศาสตร์ของภูเขาไฟ กับนาข้าวแบบขั้นบันได แถมยัง
เป็นแหล่งกำเนิดของแม่น้ำหลายสายของบาหลี นอกจากบาหลีจะมีภูมิประเทศที่สวยงาม
เป็นอันดับต้นๆแล้ว บาหลียังโดดเด่นในเรื่องศิลปะ ประเพณีวัฒนธรรมและศาสนามากกว่าพันปี

2.มหาเจดีย์บุโรพุทโธ


               วัดบุโรพุทโธ ถือว่าเป็นสถานที่สำคัญแห่งหนึ่งของศาสนาพุทธลัทธิมหายานที่มี
ความเก่าแก่และมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของโลกโดยสถาปัตยกรรมที่แสดงออกถึงความเป็นอัจฉริยะ
สูงสุดทางศิลปะสมัยไศเลนทราที่แตกต่างจากโบราณสถานทุกแห่งในชวาและยังเป็นศูนย์รวมใจ
ของชาวพุทธมาอย่างช้านาน

                องค์การยูเนสโกได้ประกาศให้บุโรพุทโธเป็นมรดกโลก ในปีพ.ศ. 2534 บุโรพุทโธ 
เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ในภาคกลางของเกาะชวา 
ห่างจากยอกยาการ์ตาไปทางตะวันตกเฉียงเหนือราว 40 กิโลเมตรสร้างขึ้นระหว่างปี
พ.ศ. 1293 -1393 โดยบุโรพุทโธเป็นศาสนสถานของศาสนาพุทธนิกายมหายาน ถ้าไม่นับ
นครวัดของกัมพูชาซึ่งเป็นทั้งศาสนสถานของศาสนาพราหมณ์-ฮินดูและศาสนาพุทธ 
บุโรพุทโธจะเป็นศาสนสถานของศาสนาพุทธที่ใหญ่ที่สุดในโลก บุโรพุทโธสร้างขึ้นโดยกษัตริย์
แห่งราชวงศไศเลนทร์ เป็นสถูปแบบมหายาน สันนิษฐานว่าสร้างราวคริสต์ศตวรรษที่ 7-9 
หรือ พุทธศักราช 1393 บุโรพุทโธสร้างด้วยหินภูเขาไฟประมาณ 2 ล้านตารางฟุต 
บนฐานสี่เหลี่ยม กว้างด้านละ 121 เมตร สูง 403 ฟุต เป็นรูปทรงแบบปิรามิด มีลานเป็น
ชั้นลดหลั่นกัน 8 ชั้น และใน 8 ชั้นนั้น 5 ชั้นล่างเป็นลาน 4 เหลี่ยม 3 ชั้นบนเป็นลานวงกลม 
และบนลานกลมชั้นสูงสุดมีพระสถูปตั้งสูงขึ้นไปอีก 31.5 เมตร เป็นมหาสถูปที่ระเบียง
ซ้อนกันเป็นชั้นๆลดหลั่นกันไป หากมองจากพื้นดินในระยะไกล บุโรพุทโธ คือสถูป ซึ่งเป็น
รูปแบบของจักรวาลที่มีส่วนประกอบในแนวตั้งสามส่วนด้วยกันคือ ฐานสี่เหลี่ยมจัตุรัส
รองรับองค์สถูปและยอดฉัตรถ้าเดินตามเส้นทางแสวงบุญเก่าแก่จากทางตะวันออก ก้าวขึ้น
อนุสรณ์สถานที่ลดหลั่นเป็นชั้นๆ และมีเฉลียงรอบ เดินวนรอบเฉลียงตามเข็มนาฬิกา 
จะเห็นว่ารูปนูนแกะสลักและรูปปั้นทุกชั้นล้วนเป็นส่วนสำคัญขององค์รวม

3.อุทยานแห่งชาติโคโมโด



                 อุทยานแห่งชาติโกโมโด เป็นอุทยานแห่งชาติในประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ใกล้หมู่เกาะซุนดาน้อย ระหว่างจังหวัดนูซาเติงการาตะวันออกกับจังหวัดนูซาเติงการาตะวันตก อุทยานประกอบด้วยเกาะใหญ่ 3 เกาะ คือ เกาะโกโมโด เกาะรินจา และเกาะปาดาร์ รวมทั้งยังมีเกาะเล็ก ๆ อีกมากมาย ซึ่งเกาะเหล่านี้กำเนิดขึ้นจากการระเบิดของภูเขาไฟ มีพื้นที่รวมทั้งหมด 1,817 ตารางกิโลเมตร (ส่วนที่เป็นแผ่นดิน 603 ตารางกิโลเมตร) มีประชากรอาศัยอยู่ประมาณ 4,000 คน ก่อตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติเมื่อ พ.ศ. 2523 เพื่ออนุรักษ์มังกรโกโมโด ซึ่งเป็นสัตว์เฉพาะถิ่น ภายหลังยังจัดเป็นพื้นที่สำหรับอนุรักษ์สัตว์ป่าและสัตว์ทะเลชนิดอื่น ๆ อีกด้วย ใน พ.ศ. 2534 อุทยานได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก และถูกจัดให้เป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกทางธรรมชาติยุคใหม่อีกด้วย


4.เกาะกีลี



                   อีกหนึ่งสถานที่สุดเด็ดของนักท่องเที่ยว ที่หากมาเที่ยวอินโดนีเซีลแล้วพลาดไม่ได้เลย หมู่เกาะกีลี ตั้งอยู่ทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะลอมบอก (Lombok) ในประเทศอินโดนีเซีย ประกอบไปด้วย 3 เกาะ คือ Gili Trawangan, Gili Meno, และ Gili Air โดยทั้งหมดตั้งเรียงรายอยู่นอกชายฝั่งของเกาะลอมบอก ล้อมรอบไปด้วยทะเลสีฟ้าสดใส มองเห็นเป็นผืนน้ำทะเลสีฟ้าเทอร์ควอยซ์งดงาม ยามกลางวันหมู่เกาะเหล่านี้จะเงียบสงบ ด้วยหาดทรายสีขาวละเอียด น้ำใสและแนวปะการังความงามใต้ท้องทะเลลึก


5.โทราจาแลนด์



                   ใครที่ชอบในเรื่องสิ่งเร้นลับ ปริศนา และความเชื่อ ที่นี่อาจจะเป็นอีกสถานที่ที่คุณสนใจอยู่ก็เป็นได้ โทราจาแลนด์ ดินแดนลึกลับแห่งอิเหนานั้น มีความพิเศษที่เป็นเอกลักษณ์โดดเด่น ที่ตองโคนัน โดยมีลักษณะเด่นตรงที่หลังคามีขนาดใหญ่กว่าตัวบ้านรูปร่างคล้ายเรือ หน้าบ้านประดับด้วยเขาควายลักษณะเป็นมุมแหลม 2 ด้านเว้าลงมาตรงกลาง อาจจะดูแปลกๆสะดุดตาไปบ้าง และสิ่งที่น่าสนใจกว่านั้นคือบ้านที่โทราจาแลนด์นั้น เอาไว้สำหรับเก็บศพเพื่อรอการทำพิธี ก่อนจะถูกฝังที่รังเล็กๆในโพรงต้นไม้ และนอกจากความแปลกแล้ว ที่นี่ยังมีกาแฟที่โดดเด่นอีกด้วย